ΤΕΧΝΗ & ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Όλοι οι λαοί και οι λεγόμενοι «πρωτόγονοι» έχουν τραγούδια. Αυτά διαθέτουν ένα στοιχειώδη λόγο και μια στοιχειώδη μουσική και υπηρετούν ένα πρακτικό σκοπό π. χ. την πρόκληση βροχής.

Ηταν η μεγαλύτερη επιτυχία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Το τραγούδι «Λιλί Μαρλέν» μάγευε όσους το άκουγαν. Οχι μόνο τους Γερμανούς, που είχαν το… κοπιράιτ. Αλλά και τους ορκισμένους εχθρούς τους, τους άνδρες των συμμαχικών δυνάμεων.

Η αρχαία ελληνική λέξη «μουσείον», που σήμαινε ναός των μουσών και κατεπέκταση των τεχνών, σήμερα δηλώνει τον τόπο, το κτίριο όπου βρίσκονται συγκεντρωμένες με σκοπό την προστασία και την παρουσίασή τους στο κοινό, συλλογές έργων τέχνης, αλλά και πολιτιστικά, επιστημονικά και τεχνολογικά αντικείμενα.

Ένα σύνθημα και μια προτροπή που ακούγεται τα τελευταία χρόνια είναι «επιστροφή στην παράδοση». Αυτό φανερώνει έναν προβληματισμό κάθε σκεπτόμενου ανθρώπου σχετικά με ποιο τρόπο η παράδοση θα συμβάλλει στην προκοπή μας ως άτομα και ως κοινωνία.

Παίζοντας ρόλους ή παίζοντας με τους ρόλους μέσα από το παιχνίδι, την αφήγηση, την αναπαράσταση αντιλαμβάνεται κανείς πως η λογοτεχνική δημιουργία είναι ένα παιχνίδι λέξεων και νοημάτων.

Στις 30 Οκτωβρίου του 1938, παραμονή της γιορτής του Halloween, το αμερικανικό ραδιοφωνικό δίκτυο CBS μετέδωσε μία απίστευτη είδηση, που ωστόσο έγινε απόλυτα πιστευτή και αναστάτωσε μία ολόκληρη χώρα: την εισβολή εναντίον της Γης από τους κατοίκους του πλανήτη Άρη.

Η Τέχνη είναι κοινωνικό φαινόμενο, είναι μια ειδική δραστηριότητα της κοινωνικής ζωής, που άμεσος σκοπός της είναι η δημιουργία του ωραίου. Πηγάζει από τη βαθύτερη ανάγκη του ανθρώπου να γνωρίσει όχι μόνο τον εαυτό του και τον κόσμο του, αλλά και τον “άλλο” κόσμο και τους άλλους ανθρώπους.

Την 1η Ιανουαρίου του 379 μ.Χ. πεθαίνει στην Καισάρεια της Καππαδοκίας, σε ηλικία μόλις 49 χρόνων, ο  Μέγας Βασίλειος. Οι σύγχρονοί του, ενώ ζούσε ακόμη, τον ονόμασαν «Μέγα», τόσο για την πίστη, τη σοφία και τη σωφροσύνη του, όσο και για τη φιλανθρωπία και τη γενναιοδωρία του.

Μια δυτική παράδοση αφηγείται ότι τον 3ο μ.Χ. αιώνα ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Μάρκος Αυρήλιος Κλαύδιος ο Β΄ απαγόρεψε τους γάμους των νεαρών υπηκόων του, ώστε καμία δέσμευση να μην είναι ικανή να κρατήσει τους στρατιώτες του μακριά από το πεδίο της μάχης.