Δημοσίευση
από Spirli » 11 Μάιος 2005 22:14
Ostria, sorry για το κείμενο.
Προτίμησα να διευκολύνω χρονικά με την ολοκληρωμένη παρουσίαση του κειμένου και όχι με περίληψη του.
Και φυσικά, μπήκες αμέσως στην σημασία του κειμένου!!
Όπως κατάλαβες το βασικό ζήτημα που αναδεικνύεται από το κείμενο είναι η διεύρυνση της χρονολόγησης πολύ πέρα από το όριο του 10.000 πχ.
Το ζήτημα δεν είναι στην κατεύθυνση της μετανάστευσης, ούτε σε «ιδεοληψίες» για αυτόχθονες και ετερόχθονες πληθυσμούς αλλά στην ίδια την ύπαρξη μιας ανθρώπινης δράσης που παράγει πολιτισμό πέρα από το 10.000.
Γιατί μας ενδιαφέρει αυτό;
Επειδή, τότε και μόνο τότε, μια ανθρώπινη δράση που παράγει πολιτισμό μπορεί να είναι ο φορέας μιας πραγματικής «πληροφορίας» μεταφερόμενη μέσω αρχαίας γραμματείας στις μέρες μας.
Υπάρχει πολιτισμός επομένως υπάρχει «πληροφοριακή κληρονομιά» και αυτή η «πληροφοριακή κληρονομιά» καταγράφει φυσικά γεγονότα πέρα από το 10.000.
Μερικές επισημάνσεις που αφορούν την διερεύνηση μας:
1ο
Μια γεω-κλιματική εικόνα εμφανίζεται στο κείμενο όπου προσδιορίζεται η γεω-κλιματική απομόνωση της Ευρώπης. Στο κείμενο υποστηρίζεται ότι: «From an Asian point of view, Europe is an inaccessible peninsula cutting out north-west from the Old World, a geographical cul-de-sac. ... There were two potential routes out of Africa, a northern and a southern, and the weather determined which was open at any particular time.
The one that was open, in turn, directed the explorers where to go next - north, or east.
Modern humans first left Africa over 120,000 years ago through an open northern gate. ... Their second, successful venture set them on a path through Asia to the south and east, already well worn by their predecessors. ... One gate led north, over the Sahara to the Levant and Europe, while the other led east, across the mouth of the Red Sea to Yemen, Oman, and India. Which gate was open depended on the glacial cycle and determined whether mammals, including humans, migrating from Africa went north to Europe or east to Asia. Today, Africa is physically linked to the Eurasian continent by only one of these corridors, via the Sinai Peninsula in the north. Normally an unforgiving dry desert, the potential route through the Sahara and the Sinai to the rest of the world opens, like some science-fiction stargate, only when variations in the Earth's orbit and the tilt of its polar axis produce a brief episode of warming. This fleeting event in geological time happens only once every 100,000 years or so, when the Sun's heat causes a polar meltdown and a warm and humid global climate ensues. The Sahara, Sinai, and the deserts of Australia grow lakes, become green, and flower in the short geological spring.
But because this warm interlude is so brief, the North African weather-gate can act as a deadly trap to migrants. Geologists know the brief but marked warming of our planet’s surface, which opens up the gates of Eden, as an interglacial optimum.
These short lush spells contrast with the normally cold and dry glacial conditions of the Pleistocene. We modern humans have had only two such glimpses of paradise during our time on Earth».
Το αβίαστο συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι ο ευρωπαϊκός παλαιο-κλιματικός χώρος έχει μια ιδιαιτερότητα που βασίζεται σε όρους πρόσβασης ή απομόνωσης προς ή από την Αφρική και την Ασία, αλλά μόνο σ’ ότι αφορά την πρόσβαση ή απομόνωση μέσω Σαχάρα (κατεύθυνση βόρεια από Αφρική) και μέσω Σινά (κατεύθυνση ανατολική από Αφρική). Οι άλλοι δρόμοι (υπερκαυκασία, ρωσικές στέπες, κ.α.) είναι κλειστές λόγω κλιματολογικών συνθηκών για όσους homo sapiens ξεκινούν υπό αυτές τις συνθήκες να φύγουν από την Αφρική.
--Τι έγινε σ’ αυτούς που είχαν φύγει ήδη προς Ασία και είναι ap;o εκεί η κίνηση Ασία-Ευρώπη (μέσω Μεσοποταμίας, Μ. Ασίας) είναι αδύνατη;
Το κείμενο υποστηρίζει ότι: «To arrive further north in Anatolia over 50,000 years ago they would have had to skirt the Libyan and Arabian Deserts, using the Fertile Crescent as a corridor. Given the rather generous margins of error on the molecular clock, for that trek up from the Zagros Mountains and Gulf marshes in south-west Iran, we should look at their migration from the perspective of climatic opportunity which, like the rings on a tree, gives us the most accurate dating. The Fertile Crescent corridor was dry, and was closed during much of the last 100,000 years, opening only briefly during climatic improvements called 'interstadials'.»
--Αλλά στον ίδιο τον χώρο και ειδικότερα στην Εγγύς Ανατολή και του Αιγαίου ειδικότερα τι συμβαίνει κλιματολογικά την ίδια περίοδο του παγετώνα; Μπορούμε να βρούμε πληροφορίες;
2ο
Στο κείμενο υποστηρίζεται ότι:
«The previous interglacial 125,000 years ago, the first in our time on Earth, a brave band of pioneers headed north out of Africa and reached the Levant before the Saharan gate slowly shut. .... We know that early modern humans travelled out of the sub-Saharan Africa into North Africa and the Levant at a very early stage because their bones have been found in those places. In fact, the earliest remains of modern humans anywhere outside Africa – dated to between 90,000 and 120,000 years ago – were found in the Levant».
Άρα, έχουμε homo sapiens στην Εγγύς Ανατολή από το 125.000 πχ -- the Eemian or Ipswichian interglacial διευκολύνει ένα τέτοιο πέρασμα. Όπως επισημαίνεις και εσύ: «στην Ελλάδα έχουμε βρει ελάχιστα εργαλεία πχ. στο Παλαιόκαστρο νότια της Σιάτιστας που χρονολογούνται πριν από 100.000 χρόνια». Και αυτή η παρουσία συνεχίζεται μέχρι το 90.000 όπου έχουν (με βάση γεννητικά στοιχεία) αφανισμό αυτού του πρώτου κύματος homo sapiens στην περιοχή.
Ωστόσο, για περίπου 35.000 συνεχή χρόνια αυτοί οι πληθυσμοί παρήγαγαν πολιτισμό στην περιοχή, μέχρι μια μεγάλη φυσική μεταβολή (ο νέος παγετώνας – «a brief but devastating global freeze-up and desiccation 90,000 years ago that turned the whole of the Levant to extreme desert») να τους οδηγήσει στην εξαφάνιση, επειδή ο φυσικός δρόμος επιστροφής σε θερμότερα αφρικανικά κλίματα (η Σαχάρα) ερήμωσε και έγινε αδιάβατη.
Δικαιούμαστε πλέον να διερευνήσουμε ερωτήματα όπως:
--Τι γνωρίζουμε για τις γεω-κλιματολογικές συνθήκες στην Εγγύς Ανατολή, στο Αιγαίο και στην Ελλάδα την περίοδο 120.000 έως 90.000;
--Τι «σημάδια» πολιτισμού άφησε η ανθρώπινη δράση εκείνης της πολύ μακρινής περιόδου;
3ο
Στο κείμενο υποστηρίζεται ότι:
«After the freeze, the deserted Levant was soon reoccupied but this time by other, more established residents of the region - our first cousins, the Neanderthals - who were presumably forced southward to the Mediterranean by glaciers advancing from the north».
Δηλαδή, τα πρώτα ξαδέλφια του homo sapiens επέζησαν του παγετώνα ακόμη και στον βορρά και, τέλος πάντων, μετακινήθηκαν στην νότια Ευρώπη και στην Εγγύς Ανατολή όπυ εγκαταστάθηκαν και επέζησαν του παγετώνα. Και μπόρεσαν να το κάνουν τα ξαδέλφια και όχι οι homo sapiens και μάλιστα στο ηπιότερο κλίμα του νότου.
Το υποστηρίζουν λόγω έλλειψης γεννητικών ευρημάτων – αυτό δεν σημαίνει ούτε ότι εξαφανίστηκαν ούτε ότι συνέχισαν να υπάρχουν, απλά δεν έχουν (ακόμη) «γεννητικά στοιχεία» για το ένα ή το άλλο.
Επομένως, εμείς ως «υπόθεση εργασίας» μπορούμε να δεχθούμε την εξαιρετική συρρίκνωση του πληθυσμού των homo sapiens και να υποθέσουμε την ύπαρξη σημαντικών θυλάκων τους (άνθρωποι σπηλαίων), μια που και οι Neanderthals κατάφεραν να διασωθούν ζώντας στον νότο και ανατολικά.
Αλλά και πάλι επισημαίνω ότι εμείς δεν έχουμε επίκεντρο την άποψη της «αυτοχθονίας», αλλά την συνέχιση ανθρώπινης δράσης στο χώρο.
4ο
Ακόμη και εάν δεχθούμε ότι πράγματι στο δεύτερο κύμα οφείλεται ο πληθυσμός της περιοχής μας, ήδη από το 45.000 πχ έχουμε ανθρώπινη δράση στην περιοχή.
Μάλιστα στο κείμενο υποστηρίζεται ότι:
«In spite of this secure position at the root of the Asian maternal genetic tree, the Europeans' ancestors had to wait tens of thousands of years in South Asia. They waited until at least 50,000 years ago, when a moist, warm phase greened the Arabian Desert sufficiently to open the Fertile Crescent and allowed them to migrate northwestwards towards Turkey and the Levant. ... The Europa clan is characteristic of the Near East and Europe. In spite of its antiquity, it is not found in East Asia, being confined to the Levant and the Gulf western Central Asia, countries round the Mediterranean, and Europe, with an ancient daughter branch, U2i, in India. The clan as a whole has an antiquity of over 50,000 years in the Near East».
Πρακτικά από το 45.000 και πέρα (με διάφορους υπολογισμούς ευκαιρίας από το 56.000 και μετά επειδή την περίοδο 65.000-55.000 το πέρασμα της «εύφορης ημισελήνου» ήταν εντελώς κλειστό) υπάρχει μετακίνηση και συνεπώς ανθρώπινη δράση.
-- Γιατί δεν μπορεί να προσφέρει την «πληροφοριακή κληρονομιά» όσων συνέβησαν από τότε μέχρι το 10.000, 8.000, κοκ.
Από εκεί και πέρα η προσέγγιση αναζήτησης φυσικών γεγονότων «σπάει» το φράγμα του «10.000» και προχωρά πιο πέρα...
