ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ!!
ΕΠΙΣΗΣ ΜΕ ΑΡΚΕΤΕΣ ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ -- ΕΛΠΙΖΩ Η ΣΥΝΕΙΣΦΟΡΑ ΣΟΥ ΝΑ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΣΤΟ "ΖΩΝΤΑΝΕΜΑ" ΤΗΣ ΘΕΜΑΤΙΚΗΣ ΑΥΤΗΣ
Λοιπόν, ένα σημείο αναφοράς είναι η όποια γνώση μπορεί να μας προσφέρει η μελέτη της γλώσσας. Κι εδώ έχουμε διάφορες γλωσσολογικές εκδοχές. Αναφέρω, συνοπτικά και απλά, μια από τις ισχυρότερες εκδοχές που βρίσκεται σε αντίθεση με την παραπάνωΗ ετυμολογία όμως του ονόματος δείχνει ότι οι ίδιοι απεκαλουνται έτσι αναμεταξύ τους.
Πέλλας: Σημαίνει πλησίον. ¶ρα Πελασγός ο κοντινός , ο γείτονας, ο πλησίον , ο δικός μας, ο συνάνθρωπος. Με την ονομασία αυτήν λοιπόν εκφράζουν την συναίσθηση συγγένειας οι αυτόχθονες.
Και το επιχείρημα κινείται με πλήθος γλωσσολογικών στοιχείων οικοδομώντας μια ισχυρή (γλωσσολογικά) εκδοχή, μιλώντας για μια ευρύτατη ομαδα αρχαίων λαών που ως κοιτίδα τους κάλυπταν τον ενιαίο χώρο της λεκάνης της Ανατολικής Μεσογείου και του Αραβικό κόσμο και παρότι ίδιας πολιτισμικής κοιτίδας ονομάστηκαν κατά καιρούς Πελασγοί/προ-Έλληνες, προ-σημίτες, μεσογειακή ομάδα, κλπ. Το σίγουρο είναι ότι δεν συνδέονται με την "ινδο-ευρωπαϊκή" υπόθεση εργασίας και ότι γλωσσολογικά, πάντα σύμφωνα με αυτήν την εκδοχή, αποτελούν αυτοχθονα πληθυσμό της παραπάνω ευρείας γεωγραφικής περιοχής."Ως μυθικός γενάρχης των Πελασγών πρέπει να θεωρηθεί ο Φελάγκ ή Φελέγκ (εξ ού και οι Φλεγύαι και οι Παφλαγόνες) ή Πελάγκ, διότι το αυτό γράμμα, το αρχικόν, προφέρεται κατά τόπους και κατά τας περιστάσεις και ως πι και ως φι και οι λέξεις γράφονται χωρίς φωνήεντα. Η ρίζα και το ρήμα φ.λ.γκ. f.l.g. ή από αυτό π.λ.γκ. p.l.g., φαλέγκα, πελάγκα σημαίνει αποσχίζω, αποκόπτω και επομένως Πελαγκοί ή Πελασγοί σημαίνει τους αποκομένους, απεσχισμένους από του μεγάλου όγκου και του συνόλου των άλλων σημιτικών λαών, ήτοι τους εν διασπορά σημίτας. ... Από το Πελάγ εγένετο στην ελληνική γλώσσα Πελά-σ-γ με παρεμβολή ενός ευφωνικού σ, πράγμα συνηθέστερον ως π.χ. το έγχος πάλλω γίνεται εγχέ-σ-παλλος αντι εγχέπαλλος, όπως λέγεται και μιγνυμι και μι-σ-γω και σ-μιγδην, μικρός, σμικρός κ.λ.π ... Με την ονομασίαν των Φελαγών ή Πελαγών σχέση έχουν και τα ονόματα των Φλεγύων ... Και Φλεγύοι, θεωρούμενοιως απόγονοι του Φλεγύου υιού του ¶ρεως, ωνομάζοντο οι παλαιότεροι κάτοικοι της Βιοιωτίας και μάλιστα γύρω από τον Ορχομενό (Όμηρος, Ν.302)" κλπ, κλπ . Για περισσότερα δες: Ν. Ελευθεριαδη, Πελασγοί, Εκδόσεις Κάκτος 1997 (Α' Έκδοση 1931)
Αυτά τα λίγα για μια από τις διαστάσεις του προβλήματος "Πελασγοί" --φυσικά θα χρειστούν ισχυρά γλωσσολογικά τεκμήρια γαι να γίνει μαι σοβαρή συζήτηση σ' αυτό το πεδίο.
Πέρα από αυτό να αποτολμήσω μια ουσιαστική παρατήρηση: Υπάρχουν ισχυρότατα γλωσσολογικά στοιχεία που ταυτίζονται με την ύπαρξη των Πελασγών και προσωπικά δεν έχω ιδιαίτερο πρόβλημα να δεχθώ ότι το πλήθος των Πελασγών κάλυπτε ολόκληρη την παραπάνω γεωγραφική περιοχή, λαμβάνοντας ίσως διαφορετικά "ονόματα". Ο τότε προϊστορικός κόσμος σε μια ευρεία γεωγραφική έκταση της φαίνεται, καταρχήν, τεμηριωμένα να ήταν "Πελασγικός" με βάση την γλωσσολογική ενότητα του.
Το πρόβλημα της αρχικής κοιτίδας αν δηλαδή εντοπίζεται στα Πετράλωνα της Χαλκιδικής ή στην Αραβική χερσόνησο ή στην Κεντρο-Δυτική Αφρική εντάσσεται μάλλον στην ανθρωπολογία και λιγότερο στην προϊστορία.
Πότε "αρχίζει" ο προϊστορικός κόσμος των πελασγών είναι ζητούμενο και ίσως πρέπει να αναζητηθεί πολύ πρίν το 20.000 πχ -- για αυτό έχει σημασία η έρευνα περί χρονολογίας των "Κατακλυσμών", βλ. άλλο θεματικό forum. Η "χρονολογική ανασκόπιση" των γεωφυσικών-κλιματολογικών ανακατατάξεων του Αιγαιακού χώρου, της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής σε μια περίοδο από το 1.000.000 προς το 700.000, το 70.000, μέχρι το 10.000 πχ θα έδινε το γεωγραφικό σκηνικό της ανθρωπολογικής και προϊστορικής πορείας των λαών της περιοχής μας.
Για το αντικειμένο της εδώ έρευνας μας καταρχήν τείνω να δεχθώ ότι ο προϊστορικός "πελασγικός κόσμος" είναι αυτόχθονας μεσογειακός-μεσανατολικός κόσμος.