Dorian αν αναφέρεσαι σε μένα και επειδή ξεκίνησα το θέμα σχετικά με το πόσοι πέθαναν
ΕΝΤΟΣ του πολυτεχνείου (και ΟΧΙ γύρω από αυτό) έχω να πω τα εξής:
1. Αναφέρθηκα στο τι έχω ακούσει από άλλες πηγές
2. Στη συνέχεια της συζήτησης και αφού παρέθεσες το πόρισμα Τσεβά, βασίστικα σε αυτό για να συνεχίσω το συλλογισμό μου.
3. Το διάβασα αρκετές φορές και ειδικά μετά και την προτροπή σου.
4. Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι οι θάνατοι εντός του πολυτεχνείου είναι
ΒΑΣΙΜΩΣ ΠΡΟΚΥΠΤΟΝΤΕΣ σε αντίθεση με τους άλλους οι οποίοι είναι
ΕΠΙΣΗΜΩΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝΤΕΣ και
ΠΛΗΡΩΣ ΒΕΒΑΙΩΘΕΝΤΕΣ. Οι κατηγορίες αυτές αναφέρονται σε νεκρούς οι οποίοι δεν ταυτοποιήθηκαν (?) και επίσης παραμένει ασαφές το καθεστώς υπό το οποίο χτυπήθηκαν (όπως και ο χώρος). Επίσης βασίζονται σε μαρτυρίες και καταθέσεις. Επίσης υπάρχουν πληροφορίες για σημαντικό αριθμό νεκρών που έφτασαν στα νεκροτομεία χωρίς χαρτιά και αντίθετα προς τις συνιθισμένες διαδικασίες δεν καταχωρήθηκαν, κλπ.
Είναι γεγονός ότι μέσα στο χάος είναι πολύ δύσκολο να ανασύρουμε την πραγματικότητα η οποία μπορεί και να έχει συγκαλυφθεί (η μη καταγραφή γεγονότων είναι η πιο αθώα συγκάλυψη).
Όπως και να έχει όμως η πραγματικότητα αυτή απέχει από την μεταπολιτευτική ιστορία με την οποία διαπαιδαγωγούμαστε τα τελευταία 20 έτη (συγκρίνοντας το πόρισμα Τσεβά και την ιστορία που περνά μέσω του σχολείου στην ελληνική κοινωνία).
Όμως αυτοί που σίγουρα δεν την εκμεταλλεύτηκαν είναι εκείνοι που πέθαναν εκεί.
Αυτό είναι το μόνο σίγουρο dorian.
Και κλείνοντας την "παραπλανητική" αυτή ενότητα θα θέσω 1 ερώτημα ξεκάθαρο :
Η θυσία των ανθρώπων αυτών έφερε τη Δημοκρατία στην Ελλάδα και έριξε τη χούντα και γι αυτό τους τιμούμε σήμερα
ή τιμούμε τους ανθρώπους που πέθαναν υπερασπίζοντας ιδανικά αυτονόητα για μια οποιαδήποτε κοινωνία ενάντια σε ένα ολοκληρωτικό καθεστώς, ανεξαρτήτου αποτελέσματος του αγώνα τους?