Ο Χριστιανισμός και η Αγία Γραφη στο μικροσκόπιο

[Τάσος Χαρτάς]

Η συκιά αυτή, ΔΕΝ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΕ τους νόμους της φύσης που είχε θεσπίσει ο Θεός. Είχε φύλλα πριν από τον καιρό της, και δεν είχε καρπούς, όπως όφειλε να έχει.

Καμία λοιπόν "υποχρέωση της ανεύρεσης μιάς καλής ερμηνείας" εδώ.

nous ερευνάτε τας γραφάς.
Νοιώθω υπερβολικά άβολα αλλά ο χριστιανισμός είναι η θρησκεία της αλήθειας

Το κατά Μάρκον στιχ. 13-14 και 20-23
13.και ιδών συκήν από μακρόθεν έχουσα φύλλα, ήλθε εί άρα τι ευρήσει εν αυτή, και ελθών επ’ αυτήν ουδέν εύρεν εί μη φύλλα , ου γαρ ήν καιρός των σύκων. 14. και αποκριθείς είπεν αυτή, μηκέτι εκ σου εις τον αιώνα μηδείς καρπόν φάγει. Και ήκουσον οι μαθητές αυτού.
20. Και πορευόμενοι πρωϊ, είδον την συκήν εξηραμμένην ενκ ριζών.
21. και αναμνησθείς ο Πέτρος λέγει αυτώ, ραββί ίδε την συκήν ήν κατηράσω εξηράνται.
22. Και αποκριθείς ο Ιησούς λέγει αυτοίς, έχετε πίστιν Θεού.
23. αμήν γάρ λέγω υμήν ότι ός άν είπη τώ όρει τούτω άρθητι και βλήθιτι είς την θάλλασαν και μη διακριθή εν τη καρδία αυτού, αλλά πιστεύση ότι ά λέγει γίνεται………

[LordPayens]

Αγαπητή μου MARD!, δεν διαφωνούμε σε τίποτα από τα παραπάνω. Φυσικά και η κίνησή Του είναι παραβολική και φυσικά το όλο γεγονός είχε την έννοια της διδαχής.
Όταν αναφέρθηκα σε σωστό αποσυμβολισμό προς Θεού, δεν εννοούσα να γίνεται κάτω από προσωπικές αντιλήψεις. Το σύμβολο συμβολίζει κάτι πολύ συγκεκριμένο και προσδιορίζοντας την περιφέρειά του, ο στόχος είναι να φθάνουμε στο κέντρο.
MARD!, ένας Χριστός δεν έχει κανέναν λόγο να λειτουργεί σε δύο φύσεις εναλλάσοντάς τες. Και τούτο διότι δεν έχει προσωπικά οφέλη, ούτε σαν Θεός και ακόμα περισσότερο σαν άνθρωπος. Ένας Χριστός δεν έχει καμία προσωπική επιδίωξη. Η ύπαρξη των δύο φύσεων διέπεται από μια απόλυτη εξυσορρόπησή τους και όχι από χρήσην της μιας ή της άλλης. Ένας Χριστός είναι ένας τέλειος άνθρωπος(Θέωση). Ο άνθρωπος που άγγιξε τις ύψιστες αρετές, διέγραψε κάθε προσωπική ανάγκη σε όλα τα πεδία και εφήρμοσε εκεί την ανάγκη για επιβολή του Θείου Λόγου-της αγάπης. Ο Χριστός είναι το τέλος. -I hope you understand-.

Ειλικρινά,
WM

[MARD!]

Αγαπητή μου MARD!, δεν διαφωνούμε σε τίποτα από τα παραπάνω. Φυσικά και η κίνησή Του είναι παραβολική και φυσικά το όλο γεγονός είχε την έννοια της διδαχής.
Όταν αναφέρθηκα σε σωστό αποσυμβολισμό προς Θεού, δεν εννοούσα να γίνεται κάτω από προσωπικές αντιλήψεις. Το σύμβολο συμβολίζει κάτι πολύ συγκεκριμένο και προσδιορίζοντας την περιφέρειά του, ο στόχος είναι να φθάνουμε στο κέντρο.
MARD!, ένας Χριστός δεν έχει κανέναν λόγο να λειτουργεί σε δύο φύσεις εναλλάσοντάς τες. Και τούτο διότι δεν έχει προσωπικά οφέλη, ούτε σαν Θεός και ακόμα περισσότερο σαν άνθρωπος. Ένας Χριστός δεν έχει καμία προσωπική επιδίωξη. Η ύπαρξη των δύο φύσεων διέπεται από μια απόλυτη εξυσορρόπησή τους και όχι από χρήσην της μιας ή της άλλης. Ένας Χριστός είναι ένας τέλειος άνθρωπος(Θέωση). Ο άνθρωπος που άγγιξε τις ύψιστες αρετές, διέγραψε κάθε προσωπική ανάγκη σε όλα τα πεδία και εφήρμοσε εκεί την ανάγκη για επιβολή του Θείου Λόγου-της αγάπης. Ο Χριστός είναι το τέλος. -I hope you understand-.

Ειλικρινά,
WM

Εγώ εννοώ το εξής: ότι ο Χριστός από την αρχή ήταν αναμάρτητος κι έτσι δεν χρειάστηκε να αγωνιστεί με τη χάρη του Θεού για να απαλλαγεί ως άνθρωπος από τις συνέπειες της αμαρτίας, όπως έκαναν οι άγιοι της Παλαιάς Διαθήκης. Πήρε από την Παναγία τη µητέρα Του σάρκα θνητή και παθητή, όµοια µε τη δική µας, χωρίς αμαρτία, μόνο με τα λεγόμενα αδιάβλητα πάθη, όπως την φθαρτότητα και την θνητότητα. Στα πάθη αυτά που λέμε και «φυσικά» συγκαταλεγόταν η πείνα, η δίψα, ο κόπος, ο ύπνος κλπ. Με αυτή τη σάρκα πέρασε κατά τον επίγειο βίο Του από όλους τους πειρασµούς που µπορεί να περάσει ο άνθρωπος, τους οποίους αντιµετώπισε µε τη θέληση και την ενέργεια της ανθρώπινης φύσης Του. Στις πιο κρίσιµες στιγµές, µάλιστα, της δηµόσιας δράσης Του εγκατέλειψε την ανθρώπινη φύση Του τελείως αβοήθητη από την θεία Του ενέργεια, ώστε να χρειάζεται - όπως στη Γεθσηµανή - την ενίσχυση αγγέλων. Έτσι ο Χριστός, ως άνθρωπος νίκησε τον κόσµο· ως άνθρωπος, υπακούοντας στον ουράνιο Πατέρα, κατόρθωσε να γίνει υπερκόσµιος. Ο κόπος, η πείνα, η δειλία ενεργούσαν επάνω Του µε τη θέληση Του. Δεν εννοούσα λοιπόν ότι ήταν ιδιοτελής, αλλά ότι ως τέλειος άνθρωπος ΜΕ αδιάβλητα πάθη, μπορούσε να πεινάει και να θέλει σύκα (όπως επίσης να νυστάζει και να κοιμάται, να κουράζεται και να αναπαύεται κτλ). Αν άφηνε τη θεία φύση να υπερισχύσει σε αυτά, δεν θα πεινούσε, δεν θα νύσταζε, αλλά και δεν θα ΑΓΩΝΙΖΟΤΑΝ ως άνθρωπος και δεν θα δυνάμωνε έτσι, την ανθρώπινη φύση και την ανθρώπινη θέληση για λογαριασμό όλων μας (καθώς όλοι οι άνθρωποι έχουμε μία κοινή ουσία, την ανθρώπινη, με πολλά όμως πρόσωπα). Όμως μετά την Ανάσταση απέβαλε όλα τα αδιάβλητα πάθη κρατώντας την ψυχή και το σώμα χωρίς αυτά. Με την Ανάληψή Του στους ουρανούς κάθεται «στα δεξιά του Θεού» με ολόκληρη την ανθρώπινη θεωμένη φύση ΧΩΡΙΣ τα αδιάβλητα πάθη, τα οποία όλοι οι υπόλοιποι θεωμένοι άνθρωποι θα ξεφορτωθούν με την ανάσταση των σωμάτων.
Έτσι λοιπόν υπήρχε πολύ σοβαρός λόγος ο Χριστός να "λειτουργεί σε δύο φύσεις εναλλάσοντάς τες", να δρα πότε ως τέλειος Θεός και πότε ως τέλειος άνθρωπος - άνθρωπος διαφορετικός από αυτό που έγινε μετά την Ανάσταση όπου δεν είχε πια ούτε αδιάβλητα πάθη - κι ο σοβαρός αυτός λόγος ήταν η σωτηρία η δική μας.

[ΝΕΟΣ ΗΡΑΚΛΗΣ]

Όταν εξετάζεις κάτι στο μικροσκόπιο όμως το εξετάζεις μεμονωμένα,
δηλαδή εξετάζεις το κύτταρο γιά να κατανοήσεις τον οργανισμό,
εξετάζεις το δέντρο για να κατανοήσεις το δάσος...
Είναι και αυτή μία μέθοδος που της αξίζει λίγη σημασία.

Δεν διαφωνώ σε γενικές γραμμές με αυτό που λές αλλά στο παρόν
θέμα μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον και αποκαλυπτικό το γεγονός ότι
κανείς δεν θέλει να πιστέψει πως μερικά πράγματα ίσως να γράφτηκαν
και στο πόδι χρεώνοντας τους μελλοντικούς πιστούς με την υποχρέωση
της ανεύρεσης μιάς καλής ερμηνείας.

Το μικροσκόπιο είναι για τα μικρόβια

[Τάσος Χαρτάς]

Αγαπητή μου MARD!, δεν διαφωνούμε σε τίποτα από τα παραπάνω. Φυσικά και η κίνησή Του είναι παραβολική και φυσικά το όλο γεγονός είχε την έννοια της διδαχής.
Όταν αναφέρθηκα σε σωστό αποσυμβολισμό προς Θεού, δεν εννοούσα να γίνεται κάτω από προσωπικές αντιλήψεις. Το σύμβολο συμβολίζει κάτι πολύ συγκεκριμένο και προσδιορίζοντας την περιφέρειά του, ο στόχος είναι να φθάνουμε στο κέντρο.
MARD!, ένας Χριστός δεν έχει κανέναν λόγο να λειτουργεί σε δύο φύσεις εναλλάσοντάς τες. Και τούτο διότι δεν έχει προσωπικά οφέλη, ούτε σαν Θεός και ακόμα περισσότερο σαν άνθρωπος. Ένας Χριστός δεν έχει καμία προσωπική επιδίωξη. Η ύπαρξη των δύο φύσεων διέπεται από μια απόλυτη εξυσορρόπησή τους και όχι από χρήσην της μιας ή της άλλης. Ένας Χριστός είναι ένας τέλειος άνθρωπος(Θέωση). Ο άνθρωπος που άγγιξε τις ύψιστες αρετές, διέγραψε κάθε προσωπική ανάγκη σε όλα τα πεδία και εφήρμοσε εκεί την ανάγκη για επιβολή του Θείου Λόγου-της αγάπης. Ο Χριστός είναι το τέλος. -I hope you understand-.

Ειλικρινά,
WM

Νομίζω ότι το όλο θέμα έχει αναλωθεί 1000 χρόνια πρίν με την καταδίκη του μονοφυσιτισμού;

[MARD!]

Αγαπητή μου MARD!, δεν διαφωνούμε σε τίποτα από τα παραπάνω. Φυσικά και η κίνησή Του είναι παραβολική και φυσικά το όλο γεγονός είχε την έννοια της διδαχής.
Όταν αναφέρθηκα σε σωστό αποσυμβολισμό προς Θεού, δεν εννοούσα να γίνεται κάτω από προσωπικές αντιλήψεις. Το σύμβολο συμβολίζει κάτι πολύ συγκεκριμένο και προσδιορίζοντας την περιφέρειά του, ο στόχος είναι να φθάνουμε στο κέντρο.
MARD!, ένας Χριστός δεν έχει κανέναν λόγο να λειτουργεί σε δύο φύσεις εναλλάσοντάς τες. Και τούτο διότι δεν έχει προσωπικά οφέλη, ούτε σαν Θεός και ακόμα περισσότερο σαν άνθρωπος. Ένας Χριστός δεν έχει καμία προσωπική επιδίωξη. Η ύπαρξη των δύο φύσεων διέπεται από μια απόλυτη εξυσορρόπησή τους και όχι από χρήσην της μιας ή της άλλης. Ένας Χριστός είναι ένας τέλειος άνθρωπος(Θέωση). Ο άνθρωπος που άγγιξε τις ύψιστες αρετές, διέγραψε κάθε προσωπική ανάγκη σε όλα τα πεδία και εφήρμοσε εκεί την ανάγκη για επιβολή του Θείου Λόγου-της αγάπης. Ο Χριστός είναι το τέλος. -I hope you understand-.

Ειλικρινά,
WM

Νομίζω ότι το όλο θέμα έχει αναλωθεί 1000 χρόνια πρίν με την καταδίκη του μονοφυσιτισμού;

Και ο μονοφυσιτισμός έχει καταδικαστεί, και ο μονοθελητισμός. Στη δεύτερη περίπτωση έλαμψε ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής - παρότι του έκοψαν το χέρι για να μην γράφει, και τη γλώσσα για να μην λέει την ορθόδοξη διδασκαλία περί των δύο θελήσεων του Ιησού.

[nous]

nous ερευνάτε τας γραφάς.
Νοιώθω υπερβολικά άβολα αλλά ο χριστιανισμός είναι η θρησκεία της αλήθειας

Συμφωνώ, πολύ σωστά τα λες...

Το κατά Μάρκον στιχ. 13-14 και 20-23
13.και ιδών συκήν από μακρόθεν έχουσα φύλλα, ήλθε εί άρα τι ευρήσει εν αυτή, και ελθών επ’ αυτήν ουδέν εύρεν εί μη φύλλα , ου γαρ ήν καιρός των σύκων.

Ποιο το πρόβλημα; Ασφαλώς δεν ήταν καιρός των σύκων. Όμως αφού είχε φύλλα, σημαίνει ότι -με βάση τους νόμους της φύσης- θα έπρεπε να έχει και (πρώιμα) σύκα.

[Τάσος Χαρτάς]

nous ερευνάτε τας γραφάς.
Νοιώθω υπερβολικά άβολα αλλά ο χριστιανισμός είναι η θρησκεία της αλήθειας[/quote:8d3b3969f2]Συμφωνώ, πολύ σωστά τα λες...

Το κατά Μάρκον στιχ. 13-14 και 20-23
13.και ιδών συκήν από μακρόθεν έχουσα φύλλα, ήλθε εί άρα τι ευρήσει εν αυτή, και ελθών επ’ αυτήν ουδέν εύρεν εί μη φύλλα , ου γαρ ήν καιρός των σύκων.

Ποιο το πρόβλημα; Ασφαλώς δεν ήταν καιρός των σύκων. Όμως αφού είχε φύλλα, σημαίνει ότι -με βάση τους νόμους της φύσης- θα έπρεπε να έχει και (πρώιμα) σύκα.

Με βάση τους νόμους της φύσης ου γαρ ήν καιρός των σύκων.
Ζώ στην επαρχία. Έχω δεί συκιές. Ξέρω τι σημαίνει η φράση.
PLS

[ΝΕΟΣ ΗΡΑΚΛΗΣ]

Καλά... θρησκευτική συζήτηση είναι εδώ ή φυτολογία;

[nous]

Προ 26ετίας έφυγε από το μάταιο τούτο κόσμο ο συστηματικός μελετητής της Αγίας Γραφής και βαθύς Σέρβος θεολόγος π. Ιουστίνος Πόποβιτς, ο όποιος χαρακτήρισε την Αγία Γραφή «βιογραφία του Θεού στον κόσμο μας». Μέσα σ Αυτήν -παρατηρεί ο π. Ιουστίνος- ο Θεός φανερώνεται και συγχρόνως φανερώνει όσα είναι απαραίτητα για τη σωτηρία των ανθρώπων. Μέσω Αυτής δίνει απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα που απασχολούν τον άνθρωπο. Επιγραμματικά λέγει ο π. Ιουστίνος: «αν μέσα στην Αγία Γραφή δε βρίσκουμε απάντηση για κάποιο ερώτημα μας, αυτό δείχνει ότι θέσαμε ένα ασήμαντο ερώτημα άσχετο με τη σωτηρία μας ή ότι δε διαβάσαμε σωστά το θεόπνευστο κείμενο». Πράγματι θεμελιώδη προϋπόθεση για την ορθή κατανόηση της Αγ. Γραφής αποτελεί η πεποίθηση, πως μέσα στα ιερά κείμενα υπάρχει «κεκρυμμένη» γνώση και αλήθεια που βρίσκονται κάτω από το γράμμα και την επιφάνεια. Ο αγ. Κύριλλος Αλεξανδρείας θεωρεί εσφαλμένη την άποψη, πως από «το εξωφανές του γράμματος συνάγεται το αληθές». Και τούτο γιατί το γράμμα δεν έχει πάντοτε αναλογία προς το αληθές και την άκτιστη πραγματικότητα στην οποία αναφέρεται εξωτερικά. Γι' αυτό ο μελετητής της Αγ. Γραφής οφείλει, κατά τον αγ. Κύριλλο, «κατασκέπτεσθαι μάλλον τον οιονεί εγκεχωσμένον τω γράμματι λόγον». Δηλαδή [b82324998]οφείλει να σκέπτεται και να προσπαθεί να ανεύρει το πνεύμα, που είναι καταχωμένο κάτω από το γράμμα[/b]. Η φαινομενική αναντιστοιχία ανάμεσα στη μορφή και το γράμμα του ί. κειμένου προς τις κεκρυμμένες σ' αυτό θείες αλήθειες θα πρέπει να παρακινεί το μελετητή για να ζητεί το θείο φωτισμό προς κατανόηση τους.

Βασική προϋπόθεση για την κατανόηση της Αγ. Γραφής είναι ο φωτισμός από τον παράγοντα Εκείνον, που κατέχει «αδιδάκτως» την αλήθεια, ήτοι από το Ομοούσιο προς τον Πατέρα και τον Υιό, Aγιο Πνεύμα. Αυτό ειδοποιεί ενδόμυχα τον αναγνώστη για ό,τι κρύβεται κάτω από τη μορφή και το γράμμα του ι. κειμένου.



ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΓΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΒΙΩΣΗΣ ΤΗΣ ΑΓ. ΓΡΑΦΗΣ

Σύμφωνα με τη διδασκαλία των αγ. Πατέρων εφόσον οι σώζουσες αλήθειες της Αγ. Γραφής υπερβαίνουν το νου, κρίνεται αναγκαίος ο φωτισμός του Αγ. Πνεύματος. Αυτό φωτίζει το νου του ανθρώπου παρέχοντας του τη δυνατότητα να κατανοεί και να βιώνει τις άκτιστες αλήθειες, τις όποιες καλείται να αναζητεί με ειλικρίνεια και ταπείνωση. «Δίχα του διά Πνεύματος φωτισμού προς επίγνωσιν αληθείας ελθείν, αδύνατον εστίν» παρατηρεί ο αγ. Κύριλλος Αλεξανδρείας. Δηλαδή χωρίς το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος είναι αδύνατο να φτάσει κάποιος στην ασφαλή γνώση της σώζουσας αλήθειας. τον αναγκαίο αυτό φωτισμό του Αγίου Πνεύματος τον επικαλείται ο μελετητής της Αγίας Γραφής με την προσευχή. «Προσευχήσου στον Κύριο, γράφει ο π. Ιουστίνος Πόποβιτς, να φωτίσει το νου σου διά του Αγίου Πνεύματος για να κατανοήσεις τους λόγους της Αγίας Γραφής και να χαριτώνει την καρδιά σου, ώστε να αισθάνεσαι την αλήθεια των λόγων Του. Συνειδητοποίησε ότι αυτά που γράφει είναι λόγια του Θεού, τα όποια Αυτός ο ίδιος τα απευθύνει σε σένα προσωπικά». στο σημείο αυτό όμως είναι ανάγκη να αναφέρουμε ότι η προσωπική μας προσευχή για το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος δεν αρκεί να γίνεται από μάς ιδιωτικά κατά τρόπο «προτεσταντικό». Αντίθετα είναι απαραίτητο η προσευχή μας να γίνεται μέσα στο πνεύμα και το κλίμα της Εκκλησίας. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως η Εκκλησία φυλάσσει το Ιερό Ευαγγέλιο πάνω στην Αγία Τράπεζα. Μάλιστα πριν την ανάγνωση του η Εκκλησία αναπέμπει διά του Λειτουργού την ειδική ευχή: «Έλλαμψον εν ταις καρδίαις ημών, φιλάνθρωπε Δέσποτα, το της θεογνωσίας ακήρατον φως και τους της διανοίας ημών διάνοιξον οφθαλμούς εις την των Ευαγγελικών σου κηρυγμάτων κατανόησιν...». Το παράδειγμα αυτό της Εκκλησίας καλούμαστε κι εμείς να μιμούμαστε κατά την καθημερινή προσωπική μας μελέτη της Αγ. Γραφής. Εφόσον η μελέτη της Αγ. Γραφής γίνεται μέσα στο πνεύμα και το κλίμα της Εκκλησίας και συνοδεύεται με την πνευματική καθαρότητα του αναγνώστη, αποφεύγονται οι στρεβλώσεις των εννοιών της και κατορθώνεται η ορθή κατανόηση της.