Απόψεις για τον Ιησού

[Litsa]

Ο Ιησούς είναι απόγονος του Δαβίδ από την πλευρά της μητέρας Του.

ΜΠΑΡΝΤΟΝ !!

Από την πλευρά του πατέρα Του παρακαλώ , του Ιωσήφ ...
Δές Ματθαίος Α' 16.

Ο Δαβίδ είναι πρόγονος του Ιωσήφ ,

[MARD!]

Ο Ιησούς είναι απόγονος του Δαβίδ από την πλευρά της μητέρας Του.

ΜΠΑΡΝΤΟΝ !!

Από την πλευρά του πατέρα Του παρακαλώ , του Ιωσήφ ...
Δές Ματθαίος Α' 16.

Ο Δαβίδ είναι πρόγονος του Ιωσήφ ,

Η Μαρία και ο Ιωσήφ κατάγονται από την ίδια βασιλική-ιερατική οικογένεια. (Βλ. εξαδέλφη Ελισάβετ κ.τ.λ.) Στους Εβραίους ο γάμος μεταξύ συγγενών δεν ήταν μόνο συνηθισμένος, αλλά και κάποιες φορές επιβεβλημένος.

[micho]

Αγαπητή μου MARD!

Περί Ιησού και Δαβίδ.

Γράφεις ότι: «Δεν αρνείται την ανθρώπινη καταγωγή Του από τον Δαβίδ, αντιθέτως σε πολλά σημεία αυτοχαρακτηρίζεται Υιός Ανθρώπου».

Παραθέτω: Ματθαίος 22:41-46: «Εκεί που ήταν συγκεντρωμένοι οι Φαρισαίοι, τους ρώτησε ο Ιησούς: “Τι νομίζεται για τον Μεσσία; Ποιανού απόγονος είναι;” Του απαντούν: “Του Δαβίδ”. Τους λέει: “Πώς τότε ο Δαβίδ, οδηγημένος από το Πνεύμα, τον ονομάζει Κύριο; Λέει: Ο Κύριος είπε στον Κύριό μου: κάθισε στα δεξιά μου, ώσπου να υποτάξω τους εχθρούς σου κάτω από τα πόδια σου.” Αν λοιπόν ο Δαβίδ τον ονομάζει «Κύριο», πώς είναι απόγονος του;» Κανένας δεν μπορούσε να του απαντήσει, ούτε τόλμησε πια κανείς από εκείνη την μέρα να του θέσει ερωτήματα». Βλ. επίσης Μκ. 12:35-37, Λκ. 20: 41-44.

Προσωπικά έτσι το αντιλαμβάνομαι. «Αν λοιπόν ο Δαβίδ τον ονομάζει «Κύριο», πώς είναι απόγονος του;»

[Litsa]

Ε , ναι βρε micho μου ,
Κύριος αλλά όταν ενανθρωπίστηκε επέλεξε το γένος του Δαβιδ
για να το κάνει αυτό .

Είχε τους λόγους του.

[MARD!]

Αγαπητή μου MARD!

Περί Ιησού και Δαβίδ.

Γράφεις ότι: «Δεν αρνείται την ανθρώπινη καταγωγή Του από τον Δαβίδ, αντιθέτως σε πολλά σημεία αυτοχαρακτηρίζεται Υιός Ανθρώπου».

Παραθέτω: Ματθαίος 22:41-46: «Εκεί που ήταν συγκεντρωμένοι οι Φαρισαίοι, τους ρώτησε ο Ιησούς: “Τι νομίζεται για τον Μεσσία; Ποιανού απόγονος είναι;” Του απαντούν: “Του Δαβίδ”. Τους λέει: “Πώς τότε ο Δαβίδ, οδηγημένος από το Πνεύμα, τον ονομάζει Κύριο; Λέει: Ο Κύριος είπε στον Κύριό μου: κάθισε στα δεξιά μου, ώσπου να υποτάξω τους εχθρούς σου κάτω από τα πόδια σου.” Αν λοιπόν ο Δαβίδ τον ονομάζει «Κύριο», πώς είναι απόγονος του;» Κανένας δεν μπορούσε να του απαντήσει, ούτε τόλμησε πια κανείς από εκείνη την μέρα να του θέσει ερωτήματα». Βλ. επίσης Μκ. 12:35-37, Λκ. 20: 41-44.

Προσωπικά έτσι το αντιλαμβάνομαι. «Αν λοιπόν ο Δαβίδ τον ονομάζει «Κύριο», πώς είναι απόγονος του;»

Το κείμενο δεν λέει "πώς είναι απόγονός του", αλλά "πώς είναι υιός του". (Μετάφραση της Αποστολικής Διακονίας και online Bible). Ο Δαβίδ ονομάζει "Κύριο" τον Λόγο του Θεού, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας, σε προφητικό όραμα που είχε ασφαλώς πολύ πριν ενσαρκωθεί ο Λόγος. Ο Ιησούς όμως έχει τόσο την θεία φύση του Λόγου όσο και την ανθρώπινη. Λέει λοιπόν στους Εβραίους ότι ο Μεσσίας είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο από τον Δαβίδ, ώστε ο Δαβίδ "οδηγημένος από Το Πνεύμα" δεν τολμάει ν' απευθυνθεί σ' Αυτόν ως σε απλό απόγονο, παρότι, όπως λέει η Γραφή, ο Μεσσίας θα είναι απόγονός του. Και ακριβώς επειδή ο Ιησούς έχοντας δυο φύσεις είναι και Λόγος και υιός Δαβίδ, ο ίδιος ο Ιωάννης που χαρακτηίστηκε θεολόγος και αποκαλεί τον Χριστό "Λόγο" ήδη από την εισαγωγή του Ευαγγελίου του, λέει στο 7, 42: "Δεν είπεν η Γραφή ότι εκ του σπέρματος του Δαβίδ και εκ της κώμης Βηθλεέμ, όπου ήτο ο Δαβίδ, έρχεται ο Χριστός;" Και οι άλλοι ευαγγελιστές όμως - και ο Ματθαίος το χωρίο του οποίου αναφέρεις - παραθέτουν τη γενεαλογία του Ιωσήφ, που ήταν απόγονος Δαβίδ όπως ήταν και η Μαρία, πράγμα που όλοι τότε γνώριζαν. (Η γενεαλογία των γυναικών δεν καταγραφόταν εκείνη την εποχή).
Ελπίζω να σου έλυσα την απορία. Ίσως όμως να έχεις πρόβλημα να την κατανοήσεις, αν αμφισβητείς το ότι ο Ιησούς είχε και ανθρώπινη, αλλά και θεία φύση.

[micho]

Αγαπητή μου φίλη νομίζω ότι παίζουμε με τις λέξεις. Η μετάφραση της βιβλικής εταιρίας αναφέρει απόγονο. Όμως, ο υιός κάποιου δεν είναι απόγονος του;

Επιπλέον, ο Ιησούς ρωτάει τι νομίζουν για τον ίδιο και όχι για το Λόγο: «τι υμίν δοκεί περί του Χριστού; Τίνος υιός έστι;»
Από πού βγαίνει ότι ο Δαβίδ αποκαλεί Κύριο το Λόγο του Θεού; Εδώ λέει ότι «ει ουν Δαβίδ καλεί ΑΥΤΟΝ (και όχι αυτό δηλ. το Πνεύμα) Κύριον, πως υιός αυτού έστι;»
Πραγματικά δεν έχω καταλάβει την ανάλυση σου. Φτιάχνεις (φυσικά όχι εσύ αλλά οι θεολόγοι) ολόκληρη υπόθεση για να στηρίξεις τι; Δυστυχώς οι αντιφάσεις της Γραφής δημιουργούν προβλήματα τα οποία θα πρέπει να απαντηθούν με διάφορες επινοήσεις. Τι σχέση έχει εδώ ο Λόγος, ο Ιωάννης, οι δύο φύσεις και ο φόβος του Δαβίδ;

Γράφεις ότι «Λέει λοιπόν στους Εβραίους ότι ο Μεσσίας είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο από τον Δαβίδ, ώστε ο Δαβίδ "οδηγημένος από Το Πνεύμα" δεν τολμάει ν' απευθυνθεί σ' Αυτόν ως σε απλό απόγονο, παρότι, όπως λέει η Γραφή, ο Μεσσίας θα είναι απόγονός του».

Πού το βρήκες αυτό; Το κείμενο δεν λέει κάτι τέτοιο αγαπητή μου.

Επίσης: Ο Ιωσήφ ήταν απόγονος του Δαβίδ όπως και η Μαρία. Ωραία, αλλά αφού ο στόχος είναι να καταδειχθεί η καταγωγή του Ιησού από τον Δαβίδ και αυτό επιτυγχάνεται με τους προγόνους του Ιωσήφ, η αναφορά στη Μαρία τι χρειάζεται; Και γιατί ο Λουκάς αναφέρεται μόνο στον Ιωσήφ και όχι στη Μαρία;
Με ή χωρίς την αναφορά σε αυτήν πάλι βγαίνει η καταγωγή. Ή μήπως θα έπρεπε να δικαιολογηθεί η παρθενία;

Με όλη την αγάπη σου λέω ότι δεν μου έλυσες την απορία, αντίθετα μου δημιούργησες πολλές άλλες. Το πρόβλημα δεν είναι αν κατανοώ ή όχι τη θεανθρώπινη φύση του Ιησού αλλά αν την αποδέχομαι. Και απαντώ όχι διότι αν την αποδεχτώ τότε θα πρέπει να αναγνωρίσω και τη θεανθρώπινη φύση του Ηρακλή και άλλων ημίθεων που βρίσκουμε στις μυθολογίες όλων των λαών.

[MARD!]

Αμ τό ‘πα εγώ micho ότι «Ίσως να έχεις πρόβλημα να την κατανοήσεις (την ερμηνεία), αν αμφισβητείς το ότι ο Ιησούς είχε και ανθρώπινη, αλλά και θεία φύση. " Μήπως έχω προφητικές ικανότητες; (':lol:')

Ο Ιησούς ρωτάει τι νομίζουν για τον ίδιο και όχι για το Λόγο: «τι υμίν δοκεί περί του Χριστού; Τίνος υιός έστι;»

Ακριβώς! Ρωτάει για να πάρει την απάντηση που ξέρει ότι θα πάρει, καθώς οι Εβραίοι θεωρούσαν ότι ο Χριστός θα είναι ένας ΑΝΘΡΩΠΟΣ – ΣΚΕΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, σκέτος απόγονος του Δαβίδ, άρα, τίποτα περισσότερο από έναν βασιλιά με σπάθα που θα πολεμήσει και θα νικήσει ξένους λαούς όπως έκανε κι ο Δαβίδ. Και με βάση την απάντηση που θα πάρει, ο Χριστός θα τους κάνει μια άλλη ερώτηση ώστε να τους προβληματίσει ως προς την πραγματική φύση του Μεσσία: Θα είναι ένας απλός απόγονός του Δαβίδ; Τότε γιατί τον αποκαλεί τον απόγονό του «Κύριό του» έτσι με τέτοιο σεβασμό; Μήπως ο Μεσσίας είναι κάτι περισσότερο από απόγονος του Δαβίδ; Μήπως δεν είναι απλός άνθρωπος; Σιγά-σιγά λοιπόν, οι άνθρωποι αυτοί που έχουν μείνει στο «άκουε ω Ισραήλ, ο Θεός είναι ένας» προετοιμάζονται ν’ ακούσουν για την έννοια της Αγίας Τριάδας. Ότι δηλαδή ο ένας Θεός έχει τρεις υποστάσεις, Πατήρ, Υιός και Αγιο Πνεύμα, το Οποίο επίσης είναι πρόσωπο κι όχι μια ιδιότητα όπως πίστευαν οι Εβραίοι μέχρι τότε (και οι εβραιόπληκτοι μάρτυρες του Ιεχωβά πιστεύουν μέχρι σήμερα). Ο Μεσσίας είναι Υιός Θεού στην κυριολεξία (και όχι μεταφορικά, όπως σε άλλα χωρία της Π.Δ.) κι έτσι ο Δαβίδ, ο πιο μεγάλος ήρωας των Εβραίων, τον λέει Κύριό του. Είναι όμως και Κύριος του Δαβίδ, και απόγονός του, γιατί έχει φύση διπλή, ανθρώπινη από τη γενιά του Δαβίδ και θεϊκή από τον Θεό τον Πατέρα Του. Νομίζω ότι είναι πιο κατανοητό.

Από πού βγαίνει ότι ο Δαβίδ αποκαλεί Κύριο το Λόγο του Θεού;

Από αυτά που εξηγεί ο Ιησούς σε όλα τα Ευαγγέλια. Αν θες μπορώ να σου παραθέσω μπόλικα χωρία. Πολλά από αυτά είναι από το κατά Ιωάννην, άλλα όχι. Εγώ ερμηνεύω έχοντας υπόψη μου ολόκληρη την Α.Γ. και όχι απομονώνοντας εδάφια όπως κάνουν άλλοι, γιατί έτσι τα εδάφια γίνονται από προβληματικά έως ακατανόητα.

Εδώ λέει ότι «ει ουν Δαβίδ καλεί ΑΥΤΟΝ (και όχι αυτό δηλ. το Πνεύμα) Κύριον, πως υιός αυτού έστι;»
Πραγματικά δεν έχω καταλάβει την ανάλυση σου.

Εδώ ή δεν καταλαβαίνεις τι είναι αυτό που δεν καταλαβαίνεις ή δεν μου δίνεις εμένα να το καταλάβω καλά. Γιατί μου βάζεις «ΑΥΤΟΝ και όχι αυτό», σε ποιον αναφέρεσαι; Ο Δαβίδ δεν μιλά για το Πνεύμα του Θεού, που είναι στη γλώσσα μας ουδέτερο, μιλά για τον Μεσσία, τον κατά σάρκα υιό (άντε, απόγονο!) του Δαβίδ. Αυτόν τον Μεσσία ο Δαβίδ αποκαλεί «Κύριο», και είναι γένους αρσενικού. Είναι ο Μεσσίας του Μεσσία κτλ. Επίσης κι ο Λόγος είναι αρσενικό, ο Λόγος του Λόγου.

Φτιάχνεις (φυσικά όχι εσύ αλλά οι θεολόγοι) ολόκληρη υπόθεση για να στηρίξεις τι; Δυστυχώς οι αντιφάσεις της Γραφής δημιουργούν προβλήματα τα οποία θα πρέπει να απαντηθούν με διάφορες επινοήσεις.

Φίλε ούτε εγώ ούτε βέβαια οι θεολόγοι, φτιάχνουμε υποθέσεις για να στηρίξουμε οτιδήποτε, την Αγία Γραφή ερμηνεύουμε τόσο για να ωφελούμαστε εμείς οι πιστοί, όσο και για να λύνουν τις απορίες τους οι μη-πιστοί σαν εσένα. Η Γραφή - χωρίς να είναι αλάνθαστη όπως λένε οι Προτεστάντες - δεν έχει αντιφάσεις. Αντιφάσεις δημιουργούνται στο μυαλό κάποιων που δεν την ερμηνεύουν σωστά. Δεν φταίει σε τίποτα η Α.Γ. για το αν κάποιοι την ερμηνεύουν χωρίς τις απαραίτητες προϋποθέσεις.

Τι σχέση έχει εδώ ο Λόγος, ο Ιωάννης, οι δύο φύσεις και ο φόβος του Δαβίδ;

Ελπίζω να σου το εξήγησα κατανοητά πιο πάνω τι σχέση έχουν.

Γράφεις ότι «Λέει λοιπόν στους Εβραίους ότι ο Μεσσίας είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο από τον Δαβίδ, ώστε ο Δαβίδ "οδηγημένος από Το Πνεύμα" δεν τολμάει ν' απευθυνθεί σ' Αυτόν ως σε απλό απόγονο, παρότι, όπως λέει η Γραφή, ο Μεσσίας θα είναι απόγονός του».

Πού το βρήκες αυτό; Το κείμενο δεν λέει κάτι τέτοιο αγαπητή μου.

Πράγματι, το γράφω. Το κείμενο δεν λέει εκεί αλλά αλλού αυτό που γράφω. Η σωστή ερμηνεία των διάφορων (όχι απαραίτητα θρησκευτικών) κειμένων, της ιστορίας, ακόμα και των καιρικών φαινομένων, γίνεται πάντα μέσα στο πλαίσιο που τα αφορά. Το πλαίσιο που αφορά ένα βιβλίο της Α.Γ. είναι μεταξύ άλλων τα υπόλοιπα βιβλία της Α.Γ. που είναι αρκετές δεκάδες και γράφουν πολλά πράγματα.

Επίσης: Ο Ιωσήφ ήταν απόγονος του Δαβίδ όπως και η Μαρία. Ωραία, αλλά αφού ο στόχος είναι να καταδειχθεί η καταγωγή του Ιησού από τον Δαβίδ και αυτό επιτυγχάνεται με τους προγόνους του Ιωσήφ, η αναφορά στη Μαρία τι χρειάζεται;

Μα ο Ιησούς είναι γιος του Ιωσήφ μόνο νομικά, επειδή τον έχει αναγνωρίσει και δεχτεί ως γιο του για τα μάτια του κόσμου, που σε αντίθετη περίπτωση θα λιθοβολούσε τη Μαρία ως μοιχαλίδα. Κατά σάρκα, ο Ιησούς είναι γιος ΜΟΝΟ της Μαρίας. Από αυτήν έχει την «εξ αίματος» καταγωγή από τον Δαβίδ, όχι από τον Ιωσήφ που δεν είναι πατέρας Του.

Και γιατί ο Λουκάς αναφέρεται μόνο στον Ιωσήφ και όχι στη Μαρία;

Γιατί όπως ήδη σου έχω πει, η γενεαλογία των γυναικών δεν καταγραφόταν, γιατί το ότι η Μαρία ήταν από την ίδια οικογένεια με τον Ιωσήφ όλοι το γνώριζαν, και γιατί η γενεαλογία του Ιωσήφ είναι απαραίτητη, για να υπάρχει ΝΟΜΙΜΟ δικαίωμα ώστε ο Ιησούς να είναι "Βασιλεύς του Ισραήλ". Η καταγωγή από τη μητέρα μικρή σημασία είχε σε θέματα διαδοχής. Όπως περίπου με τον Σάλιο Νόμο των Φράγκων. Αν λοιπόν έλεγε ο Λουκάς "Αδάμ εκτήσατο Σηθ, .... και Ιωακείμε εκτήσατο Μαρίαν" όλοι θα γελούσαν - το λιγότερο...

Με ή χωρίς την αναφορά σε αυτήν πάλι βγαίνει η καταγωγή.

Όπως σου εξήγησα, δεν βγαίνει η εξ αίματος καταγωγή αφού ο Ιησούς δεν είναι γιος του Ιωσήφ αλλά της Μαρίας μόνο.

Ή μήπως θα έπρεπε να δικαιολογηθεί η παρθενία;

Η παρθενία της Μαρίας εδώ δεν έχει σχέση. Οι προτεστάντες που δέχονται ότι ο Ιησούς είναι υιός του Θεού κι όχι του Ιωσήφ, πιστεύουν ότι μετά τον Ιησού η Μαρία έκανε με τον Ιωσήφ άλλα παιδιά. Δέχονται δηλ. ότι η Μαρία είναι Θεοτόκος, όχι όμως ότι είναι Αειπάρθενος.

Με όλη την αγάπη σου λέω ότι δεν μου έλυσες την απορία, αντίθετα μου δημιούργησες πολλές άλλες. Το πρόβλημα δεν είναι αν κατανοώ ή όχι τη θεανθρώπινη φύση του Ιησού αλλά αν την αποδέχομαι.

Δεν είσαι λοιπόν αγνωστικιστής, γιατί ο αγνωστικιστής για το θέμα αυτό και για τα δόγματα γενικώς δεν λέει "δεν αποδέχομαι" αλλά "δεν γνωρίζω". Εσύ ξεκινάς από κάποια πίστη, πίστη στο ότι ο Ιησούς είχε φύση μόνο ανθρώπινη, ή αν θες μη-πίστη στο ότι ο Ιησούς είχε φύση θεανθρώπινη... Αν είναι πρόβλημα όπως λες, είναι πρόβλημα που δεν μπορώ να λύσω . Θεωρώ όμως ότι μπορείς να μην αποδέχεσαι ότι ο Ιησούς είχε θεανθρώπινη φύση, αλλά να χρησιμοποιήσεις το δεδομένο αυτό ως ένα λογικό εργαλείο για να κατανοήσεις το πώς ερμηνεύεται η Α.Γ. κι ας μη συμφωνείς με την ερμηνεία αυτή. Κι εγώ δεν αποδέχομαι τη θεωρία του Βράχμα, ούτε της Νιρβάνα και όλα τα συναφή του Ινδουισμού – Βουδισμού, κατανοώ όμως πολύ καλά τις έννοιες και την ερμηνεία του κόσμου μέσα από αυτές. Μην μπερδεύεις το αν αποδέχεσαι κάτι με το αν το καταλαβαίνεις. Διανοητικά δίνεις την εντύπωση ότι μπορείς να το καταλάβεις, δεν φαίνεσαι αργόστροφος ούτε ανεγκέφαλος. Βιωματικά... αυτό έτσι κι αλλιώς είναι άλλο θέμα και δεν έχει σχέση με τη λογική.

Και απαντώ όχι διότι αν την αποδεχτώ τότε θα πρέπει να αναγνωρίσω και τη θεανθρώπινη φύση του Ηρακλή και άλλων ημίθεων που βρίσκουμε στις μυθολογίες όλων των λαών.

Ε αυτό δεν το καταλαβαίνω εγώ! Γιατί φίλε μου αν αποδεχτείς τη θεανθρώπινη φύση του Ιησού θα πρέπει να αναγνωρίσεις τον κάθε ημίθεο από την κάθε μυθολογία; Και να που αρχίζουν να μου δημιουργούνται εμένα απορίες: Ποιος θα σε υποχρεώσει να αναγνωρίσεις τους άλλους ημιθέους; Από πού συμπεραίνεις ότι ίδιο πράγμα είναι ο ημίθεος με το Θεάνθρωπο; Πώς θα εξομοιώσεις τον Ιησού, που είναι ιστορικό πρόσωπο, με τον Ηρακλή που δεν είμαστε σίγουροι ότι υπήρξε; Πώς θα εξομοιώσεις τη μυθολογία με μια πίστη για την οποία άνθρωποι δεν δίστασαν να πεθάνουν και να θυσιάσουν τα πάντα;
Και μια άλλη απορία: πώς και απευθύνεσαι σε ένα φόρουμ να σου λυθούν οι απορίες, και δε ρωτάς τους θεολόγους φίλους που έχεις; Αν βαριούνται να σου απαντήσουν, μην τους αφήνεις σε χλωρό κλαρί! Εκείνων είναι η δουλειά να απαντούν σε απορίες. Δεν είναι όπως εδώ στο φόρουμ, όπου απλά συζητάμε.

[micho]

Αγαπητή μου MARD

Οι ερμηνείες γεγονότων και αναφορών εξαρτώνται πολλές φορές από το που βρίσκεται ο καθένας.
Ούτε εγώ ούτε εσύ έχουμε πρόβλημα κατανόησης της Γραφής. Απλώς ξεκινούμε από διαφορετική αφετηρία και δεδομένα.
Γι’ αυτό και υπό αυτή την έννοια ούτε εγώ ούτε εσύ μπορεί να είμαστε λάθος.

Και η διαφορά μας στην ερμηνεία έγκειται στο ότι εσύ έχεις αποφανθεί οριστικά και αμετάκλητα ότι ο Ιησούς είναι και υπαρκτό ιστορικό πρόσωπο και θεάνθρωπος. Αν αφαιρέσεις τον παράγοντα πίστη τότε θα δεις διαφορετικά τα κείμενα και αν εγώ αφαιρέσω την αμφισβήτηση επίσης θα τα δω διαφορετικά.
Γράφεις: «Εγώ ερμηνεύω έχοντας υπόψη μου ολόκληρη την Α.Γ. και όχι απομονώνοντας εδάφια όπως κάνουν άλλοι, γιατί έτσι τα εδάφια γίνονται από προβληματικά έως ακατανόητα».
Η άποψη ότι αυτοί οι άλλοι κάνουν αυτό που λες δεν ευσταθεί πάντοτε. Όπως εσύ έχεις υπόψη ολόκληρη την Α.Γ. από τη δική σου σκοπιά, έτσι και αυτοί οι άλλοι. Γιατί το αποκλείεις;

Όσον αφορά το τι είμαι. Δηλώνω αγνωστικιστής. Διαφωνώ ότι ο αγνωστικιστής μένει στο δεν ξέρω. Ψάχνει και καταλήγει σε κάποια συμπεράσματα τα οποία είναι πάντοτε υπό αίρεση εφόσον προκύψει κάτι που αναιρεί τη μέχρι τώρα άποψη του.
Και εδώ είναι η σημαντική διαφορά του από τον όποιο πιστό που με τίποτε δεν αλλάζει τις απόψεις του.
Μετά από μελέτη υιοθετώ την άποψη ότι οι θρησκείες και τα θρησκευτικά συστήματα είναι ανθρώπινα δημιουργήματα και η εξέλιξή τους σχετίζεται άμεσα με την εξέλιξη της ανθρώπινης κοινωνίας. Συνεπώς δεν ξεκινώ από κάποια πίστη όσον αφορά την φύση του Ιησού αλλά από άποψη, η οποία μπορεί να αλλάξει αν πεισθώ πραγματικά, σε αντίθεση με τους πιστούς που ότι και να ακούσουν δεν αλλάζουν.
Από εδώ ξεκινά και το θέμα των θεανθρώπων ή ημίθεων όλων των μυθολογιών. Γιατί αν αποδεχτώ τη θεανθρώπινη φύση του Ιησού θα πρέπει να αποδεχθώ και αυτήν του Ηρακλή κλπ.; Νομίζω ότι πλέον η απάντηση είναι ευκόλως αντιληπτή.

Και το είπα πιο πάνω ότι με τη λογική του πιστού, ναι, δίνονται όλες οι απαντήσεις μέσα από τη Γραφή.
Με την... άλλη λογική μπορούν επίσης να δωθούν απαντήσεις; Εώτημα!

[αλεξης]

ε βεβαια και με την λογικη του πιστου θα δοθουν οι απαντησεις.(οποιος θελει ας πιστεψει)
γιατι να δωθουν για τους απιστους? δεν υπαρχει αλλη λογικη.
κανε ενα βημα να πιστεψεις αν θες και θα ερθουν χιλιαδες απαντησεις που θα σε καλυπτουν.