ΜΠΑΡΝΤΟΝ !!MARD! έγραψε:Ο Ιησούς είναι απόγονος του Δαβίδ από την πλευρά της μητέρας Του.
Από την πλευρά του πατέρα Του παρακαλώ , του Ιωσήφ ...
Δές Ματθαίος Α' 16.
Ο Δαβίδ είναι πρόγονος του Ιωσήφ ,
Η Μαρία και ο Ιωσήφ κατάγονται από την ίδια βασιλική-ιερατική οικογένεια. (Βλ. εξαδέλφη Ελισάβετ κ.τ.λ.) Στους Εβραίους ο γάμος μεταξύ συγγενών δεν ήταν μόνο συνηθισμένος, αλλά και κάποιες φορές επιβεβλημένος.Litsa έγραψε:ΜΠΑΡΝΤΟΝ !!MARD! έγραψε:Ο Ιησούς είναι απόγονος του Δαβίδ από την πλευρά της μητέρας Του.
Από την πλευρά του πατέρα Του παρακαλώ , του Ιωσήφ ...
Δές Ματθαίος Α' 16.
Ο Δαβίδ είναι πρόγονος του Ιωσήφ ,
Το κείμενο δεν λέει "πώς είναι απόγονός του", αλλά "πώς είναι υιός του". (Μετάφραση της Αποστολικής Διακονίας και online Bible). Ο Δαβίδ ονομάζει "Κύριο" τον Λόγο του Θεού, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας, σε προφητικό όραμα που είχε ασφαλώς πολύ πριν ενσαρκωθεί ο Λόγος. Ο Ιησούς όμως έχει τόσο την θεία φύση του Λόγου όσο και την ανθρώπινη. Λέει λοιπόν στους Εβραίους ότι ο Μεσσίας είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο από τον Δαβίδ, ώστε ο Δαβίδ "οδηγημένος από Το Πνεύμα" δεν τολμάει ν' απευθυνθεί σ' Αυτόν ως σε απλό απόγονο, παρότι, όπως λέει η Γραφή, ο Μεσσίας θα είναι απόγονός του. Και ακριβώς επειδή ο Ιησούς έχοντας δυο φύσεις είναι και Λόγος και υιός Δαβίδ, ο ίδιος ο Ιωάννης που χαρακτηίστηκε θεολόγος και αποκαλεί τον Χριστό "Λόγο" ήδη από την εισαγωγή του Ευαγγελίου του, λέει στο 7, 42: "Δεν είπεν η Γραφή ότι εκ του σπέρματος του Δαβίδ και εκ της κώμης Βηθλεέμ, όπου ήτο ο Δαβίδ, έρχεται ο Χριστός;" Και οι άλλοι ευαγγελιστές όμως - και ο Ματθαίος το χωρίο του οποίου αναφέρεις - παραθέτουν τη γενεαλογία του Ιωσήφ, που ήταν απόγονος Δαβίδ όπως ήταν και η Μαρία, πράγμα που όλοι τότε γνώριζαν. (Η γενεαλογία των γυναικών δεν καταγραφόταν εκείνη την εποχή).micho έγραψε:Αγαπητή μου MARD!
Περί Ιησού και Δαβίδ.
Γράφεις ότι: «Δεν αρνείται την ανθρώπινη καταγωγή Του από τον Δαβίδ, αντιθέτως σε πολλά σημεία αυτοχαρακτηρίζεται Υιός Ανθρώπου».
Παραθέτω: Ματθαίος 22:41-46: «Εκεί που ήταν συγκεντρωμένοι οι Φαρισαίοι, τους ρώτησε ο Ιησούς: “Τι νομίζεται για τον Μεσσία; Ποιανού απόγονος είναι;” Του απαντούν: “Του Δαβίδ”. Τους λέει: “Πώς τότε ο Δαβίδ, οδηγημένος από το Πνεύμα, τον ονομάζει Κύριο; Λέει: Ο Κύριος είπε στον Κύριό μου: κάθισε στα δεξιά μου, ώσπου να υποτάξω τους εχθρούς σου κάτω από τα πόδια σου.” Αν λοιπόν ο Δαβίδ τον ονομάζει «Κύριο», πώς είναι απόγονος του;» Κανένας δεν μπορούσε να του απαντήσει, ούτε τόλμησε πια κανείς από εκείνη την μέρα να του θέσει ερωτήματα». Βλ. επίσης Μκ. 12:35-37, Λκ. 20: 41-44.
Προσωπικά έτσι το αντιλαμβάνομαι. «Αν λοιπόν ο Δαβίδ τον ονομάζει «Κύριο», πώς είναι απόγονος του;»
Ακριβώς! Ρωτάει για να πάρει την απάντηση που ξέρει ότι θα πάρει, καθώς οι Εβραίοι θεωρούσαν ότι ο Χριστός θα είναι ένας ΑΝΘΡΩΠΟΣ – ΣΚΕΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, σκέτος απόγονος του Δαβίδ, άρα, τίποτα περισσότερο από έναν βασιλιά με σπάθα που θα πολεμήσει και θα νικήσει ξένους λαούς όπως έκανε κι ο Δαβίδ. Και με βάση την απάντηση που θα πάρει, ο Χριστός θα τους κάνει μια άλλη ερώτηση ώστε να τους προβληματίσει ως προς την πραγματική φύση του Μεσσία: Θα είναι ένας απλός απόγονός του Δαβίδ; Τότε γιατί τον αποκαλεί τον απόγονό του «Κύριό του» έτσι με τέτοιο σεβασμό; Μήπως ο Μεσσίας είναι κάτι περισσότερο από απόγονος του Δαβίδ; Μήπως δεν είναι απλός άνθρωπος; Σιγά-σιγά λοιπόν, οι άνθρωποι αυτοί που έχουν μείνει στο «άκουε ω Ισραήλ, ο Θεός είναι ένας» προετοιμάζονται ν’ ακούσουν για την έννοια της Αγίας Τριάδας. Ότι δηλαδή ο ένας Θεός έχει τρεις υποστάσεις, Πατήρ, Υιός και Αγιο Πνεύμα, το Οποίο επίσης είναι πρόσωπο κι όχι μια ιδιότητα όπως πίστευαν οι Εβραίοι μέχρι τότε (και οι εβραιόπληκτοι μάρτυρες του Ιεχωβά πιστεύουν μέχρι σήμερα). Ο Μεσσίας είναι Υιός Θεού στην κυριολεξία (και όχι μεταφορικά, όπως σε άλλα χωρία της Π.Δ.) κι έτσι ο Δαβίδ, ο πιο μεγάλος ήρωας των Εβραίων, τον λέει Κύριό του. Είναι όμως και Κύριος του Δαβίδ, και απόγονός του, γιατί έχει φύση διπλή, ανθρώπινη από τη γενιά του Δαβίδ και θεϊκή από τον Θεό τον Πατέρα Του. Νομίζω ότι είναι πιο κατανοητό.micho έγραψε:Ο Ιησούς ρωτάει τι νομίζουν για τον ίδιο και όχι για το Λόγο: «τι υμίν δοκεί περί του Χριστού; Τίνος υιός έστι;»
Από αυτά που εξηγεί ο Ιησούς σε όλα τα Ευαγγέλια. Αν θες μπορώ να σου παραθέσω μπόλικα χωρία. Πολλά από αυτά είναι από το κατά Ιωάννην, άλλα όχι. Εγώ ερμηνεύω έχοντας υπόψη μου ολόκληρη την Α.Γ. και όχι απομονώνοντας εδάφια όπως κάνουν άλλοι, γιατί έτσι τα εδάφια γίνονται από προβληματικά έως ακατανόητα.micho έγραψε:Από πού βγαίνει ότι ο Δαβίδ αποκαλεί Κύριο το Λόγο του Θεού;
Εδώ ή δεν καταλαβαίνεις τι είναι αυτό που δεν καταλαβαίνεις ή δεν μου δίνεις εμένα να το καταλάβω καλά. Γιατί μου βάζεις «ΑΥΤΟΝ και όχι αυτό», σε ποιον αναφέρεσαι; Ο Δαβίδ δεν μιλά για το Πνεύμα του Θεού, που είναι στη γλώσσα μας ουδέτερο, μιλά για τον Μεσσία, τον κατά σάρκα υιό (άντε, απόγονο!) του Δαβίδ. Αυτόν τον Μεσσία ο Δαβίδ αποκαλεί «Κύριο», και είναι γένους αρσενικού. Είναι ο Μεσσίας του Μεσσία κτλ. Επίσης κι ο Λόγος είναι αρσενικό, ο Λόγος του Λόγου.micho έγραψε: Εδώ λέει ότι «ει ουν Δαβίδ καλεί ΑΥΤΟΝ (και όχι αυτό δηλ. το Πνεύμα) Κύριον, πως υιός αυτού έστι;»
Πραγματικά δεν έχω καταλάβει την ανάλυση σου.
Φίλε ούτε εγώ ούτε βέβαια οι θεολόγοι, φτιάχνουμε υποθέσεις για να στηρίξουμε οτιδήποτε, την Αγία Γραφή ερμηνεύουμε τόσο για να ωφελούμαστε εμείς οι πιστοί, όσο και για να λύνουν τις απορίες τους οι μη-πιστοί σαν εσένα. Η Γραφή - χωρίς να είναι αλάνθαστη όπως λένε οι Προτεστάντες - δεν έχει αντιφάσεις. Αντιφάσεις δημιουργούνται στο μυαλό κάποιων που δεν την ερμηνεύουν σωστά. Δεν φταίει σε τίποτα η Α.Γ. για το αν κάποιοι την ερμηνεύουν χωρίς τις απαραίτητες προϋποθέσεις.micho έγραψε: Φτιάχνεις (φυσικά όχι εσύ αλλά οι θεολόγοι) ολόκληρη υπόθεση για να στηρίξεις τι; Δυστυχώς οι αντιφάσεις της Γραφής δημιουργούν προβλήματα τα οποία θα πρέπει να απαντηθούν με διάφορες επινοήσεις.
Ελπίζω να σου το εξήγησα κατανοητά πιο πάνω τι σχέση έχουν.micho έγραψε: Τι σχέση έχει εδώ ο Λόγος, ο Ιωάννης, οι δύο φύσεις και ο φόβος του Δαβίδ;
Πράγματι, το γράφω. Το κείμενο δεν λέει εκεί αλλά αλλού αυτό που γράφω. Η σωστή ερμηνεία των διάφορων (όχι απαραίτητα θρησκευτικών) κειμένων, της ιστορίας, ακόμα και των καιρικών φαινομένων, γίνεται πάντα μέσα στο πλαίσιο που τα αφορά. Το πλαίσιο που αφορά ένα βιβλίο της Α.Γ. είναι μεταξύ άλλων τα υπόλοιπα βιβλία της Α.Γ. που είναι αρκετές δεκάδες και γράφουν πολλά πράγματα.micho έγραψε: Γράφεις ότι «Λέει λοιπόν στους Εβραίους ότι ο Μεσσίας είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο από τον Δαβίδ, ώστε ο Δαβίδ "οδηγημένος από Το Πνεύμα" δεν τολμάει ν' απευθυνθεί σ' Αυτόν ως σε απλό απόγονο, παρότι, όπως λέει η Γραφή, ο Μεσσίας θα είναι απόγονός του».
Πού το βρήκες αυτό; Το κείμενο δεν λέει κάτι τέτοιο αγαπητή μου.
Μα ο Ιησούς είναι γιος του Ιωσήφ μόνο νομικά, επειδή τον έχει αναγνωρίσει και δεχτεί ως γιο του για τα μάτια του κόσμου, που σε αντίθετη περίπτωση θα λιθοβολούσε τη Μαρία ως μοιχαλίδα. Κατά σάρκα, ο Ιησούς είναι γιος ΜΟΝΟ της Μαρίας. Από αυτήν έχει την «εξ αίματος» καταγωγή από τον Δαβίδ, όχι από τον Ιωσήφ που δεν είναι πατέρας Του.micho έγραψε: Επίσης: Ο Ιωσήφ ήταν απόγονος του Δαβίδ όπως και η Μαρία. Ωραία, αλλά αφού ο στόχος είναι να καταδειχθεί η καταγωγή του Ιησού από τον Δαβίδ και αυτό επιτυγχάνεται με τους προγόνους του Ιωσήφ, η αναφορά στη Μαρία τι χρειάζεται;
Γιατί όπως ήδη σου έχω πει, η γενεαλογία των γυναικών δεν καταγραφόταν, γιατί το ότι η Μαρία ήταν από την ίδια οικογένεια με τον Ιωσήφ όλοι το γνώριζαν, και γιατί η γενεαλογία του Ιωσήφ είναι απαραίτητη, για να υπάρχει ΝΟΜΙΜΟ δικαίωμα ώστε ο Ιησούς να είναι "Βασιλεύς του Ισραήλ". Η καταγωγή από τη μητέρα μικρή σημασία είχε σε θέματα διαδοχής. Όπως περίπου με τον Σάλιο Νόμο των Φράγκων. Αν λοιπόν έλεγε ο Λουκάς "Αδάμ εκτήσατο Σηθ, .... και Ιωακείμε εκτήσατο Μαρίαν" όλοι θα γελούσαν - το λιγότερο...micho έγραψε: Και γιατί ο Λουκάς αναφέρεται μόνο στον Ιωσήφ και όχι στη Μαρία;
Όπως σου εξήγησα, δεν βγαίνει η εξ αίματος καταγωγή αφού ο Ιησούς δεν είναι γιος του Ιωσήφ αλλά της Μαρίας μόνο.micho έγραψε: Με ή χωρίς την αναφορά σε αυτήν πάλι βγαίνει η καταγωγή.
Η παρθενία της Μαρίας εδώ δεν έχει σχέση. Οι προτεστάντες που δέχονται ότι ο Ιησούς είναι υιός του Θεού κι όχι του Ιωσήφ, πιστεύουν ότι μετά τον Ιησού η Μαρία έκανε με τον Ιωσήφ άλλα παιδιά. Δέχονται δηλ. ότι η Μαρία είναι Θεοτόκος, όχι όμως ότι είναι Αειπάρθενος.micho έγραψε: Ή μήπως θα έπρεπε να δικαιολογηθεί η παρθενία;
Δεν είσαι λοιπόν αγνωστικιστής, γιατί ο αγνωστικιστής για το θέμα αυτό και για τα δόγματα γενικώς δεν λέει "δεν αποδέχομαι" αλλά "δεν γνωρίζω". Εσύ ξεκινάς από κάποια πίστη, πίστη στο ότι ο Ιησούς είχε φύση μόνο ανθρώπινη, ή αν θες μη-πίστη στο ότι ο Ιησούς είχε φύση θεανθρώπινη... Αν είναι πρόβλημα όπως λες, είναι πρόβλημα που δεν μπορώ να λύσωmicho έγραψε: Με όλη την αγάπη σου λέω ότι δεν μου έλυσες την απορία, αντίθετα μου δημιούργησες πολλές άλλες. Το πρόβλημα δεν είναι αν κατανοώ ή όχι τη θεανθρώπινη φύση του Ιησού αλλά αν την αποδέχομαι.
Ε αυτό δεν το καταλαβαίνω εγώ! Γιατί φίλε μου αν αποδεχτείς τη θεανθρώπινη φύση του Ιησού θα πρέπει να αναγνωρίσεις τον κάθε ημίθεο από την κάθε μυθολογία; Και να που αρχίζουν να μου δημιουργούνται εμένα απορίες: Ποιος θα σε υποχρεώσει να αναγνωρίσεις τους άλλους ημιθέους; Από πού συμπεραίνεις ότι ίδιο πράγμα είναι ο ημίθεος με το Θεάνθρωπο; Πώς θα εξομοιώσεις τον Ιησού, που είναι ιστορικό πρόσωπο, με τον Ηρακλή που δεν είμαστε σίγουροι ότι υπήρξε; Πώς θα εξομοιώσεις τη μυθολογία με μια πίστη για την οποία άνθρωποι δεν δίστασαν να πεθάνουν και να θυσιάσουν τα πάντα;micho έγραψε: Και απαντώ όχι διότι αν την αποδεχτώ τότε θα πρέπει να αναγνωρίσω και τη θεανθρώπινη φύση του Ηρακλή και άλλων ημίθεων που βρίσκουμε στις μυθολογίες όλων των λαών.