Παράτυπο αν και νομιμοφανές κοινωνικό πλέγμα, βρώμικο παρασκήνιο-αισχρή, κακώς νοουμένη διπλωματία: άλλα λέγονται στο δημόσιο χώρο και άλλα συνομολογούνται παρασκηνιακά.

Σ’ αυτή τη χώρα τα πεζοδρόμια είναι είδος πολυτελείας και αποτελούν μόνο διακοσμητικό στοιχείο. Έχει παρεξηγηθεί πλήρως η σημασία τους και ο σκοπός για τον οποίο δημιουργούνται.

«Οικονομική κρίση , οικονομία , φτώχεια, νέοι, άνεργοι νέοι, οικονομική κρίση, 582 ευρώ , οικονομική κρίση»…ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Ήταν μια φορά μια νέα, η οποία το 2000 τελείωνε το λύκειο στην όμορφη Ελλάδα.

Στην  αντιμετώπιση του θέματος του ‘Αχελλώου’ πρέπει να ληφθούν υπ’ όψιν και τα εξής:

Η Ελλάδα είναι μια μικρή χώρα, στη νοτιοανατολική άκρη της Ευρώπης, γέφυρα μεταξύ Δύσης και Ανατολής. Χαρακτηρίζεται από το εξαιρετικό κλίμα της, τα πανέμορφα νησιά και τη ζωογόνο δύναμη της θάλασσας.

Ενα φρούτο που ενδημεί εσχάτως στα διεθνή κι εγχώρια Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης είναι «εκείνος-που-πρόβλεψε-τη-χρηματοπιστωτική-κρίση». Κάθε λίγο και λιγάκι εμφανίζεται κάποιος, που του απονέμεται ο τίτλος του «γκουρού», για να κάνει κάποιες μαύρες προβλέψεις.

Ίσως η περιγραφή και απόδοση της εξέγερσης του Πολυτεχνείου να μην είναι δυνατό να γίνει μέσω του γραπτού λόγου.

Στον Έλληνα αρέσουν οι εκλογές. Του αρέσει αυτή η ατμόσφαιρα που διακρίνει κάθε εκλογική περίοδο, οι συζητήσεις στα κανάλια όπου όλοι προσπαθούν να αποδείξουν ότι είναι οι μοναδικοί σωτήρες, καλύτεροι από όλους τους άλλους οι οποίοι κατά κανόνα είναι κλέφτες και εγκάθετοι ξένων και εγχωρίων συμφερόντων.

Χωρίς αμφιβολία το μέγεθος της αποχής στις Ευρωεκλογές είναι ένα από τα πολύ ενδιαφέροντα θέματα που προέκυψαν από την εκλογική διαδικασία.

Μοιάζουν με δύο αντίζηλες γυναίκες, που διεκδικούν τον ίδιο άνδρα. Η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη είναι δύο μεγάλες και ιστορικές πόλεις του Ελληνισμού, που εδώ και δεκαετίες συναγωνίζονται μεταξύ τους.

Εντάξει, το εμπεδώσαμε! Η Ελλάδα δεν έχει Ομπάμα. Αλλά σάμπως έχει Harvard για να εκπαιδεύσει ένα φοιτητή για να γίνει σαν το νέο ίνδαλμά μας;