ΠΟΛΙΤΙΚΗ & ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Ένα ηλιόλουστο κυριακάτικο πρωϊνό τον Μάιο του 2035 έφτιαξα καφέ και κάθισα να διαβάσω εφημερίδα. Ναι, είχα ακόμη αυτή τη διαστροφή, να θέλω να πιάσω χαρτί και να διαβάσω γράμματα από μελάνι. Απέμενε μόλις μία εβδομάδα μέχρι τις εκλογές και τα περισσότερα άρθρα ασχολούνταν με αυτές.

Πάντα είχα την απορία: αυτή η μορφή «πολιτικού» «λόγου» που βλέπουμε στις συζητήσεις των διαγ(κ)ωνιζόμενων υποψηφίων και των κομμάτων τους παράγει αποτέλεσμα; Προσελκύει ψηφοφόρους; Πείθει αναποφάσιστους;

Με μια πρώτη ανάγνωση το σιδηροδρομικό ατύχημα στα Τέμπη, η πυρκαγιά στο Μάτι, οι πλημμύρες στη Μάνδρα, το ατύχημα του λεωφορείου στα Τέμπη και τόσα άλλα, είναι αποτελέσματα ατομικής ανεπάρκειας ανθρώπων σε θέσεις ευθύνης, κακής οργάνωσης και ελλειμματικών υποδομών του κράτους.

Αποτελεί αδιαπραγμάτευτη αλήθεια ότι ο επιπολασμός της πανδημίας συνεχίζεται σε πολλές χώρες του κόσμου. Αυτό οφείλεται, σε μεγάλο βαθμό, στη χαμηλή εμβολιαστική κάλυψη. Για ποιούς, όμως, λόγους υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι αρνούνται να ξεφύγουν από τη σημερινή και αντικειμενικά δύσκολη πραγματικότητα;

Τα κοινωνικά δίκτυα έχουν γίνει οι μεγαλύτερες πλατφόρμες αυτοκουτσομπολιού παγκοσμίως. Ολοι νιώθουν την ανάγκη να διαλαλήσουν πού πήγαν, ποιους συνάντησαν και προπαντός τι έφαγαν. Τα φωτογραφημένα πιάτα πρέπει να ξεπερνούν σε αριθμό τις λήψεις  του Παρθενώνα και του Πύργου του Αϊφελ παγκοσμίως.

Από την πανδημία μάθαμε και μαθαίνουμε πολλά πράγματα. Κάποια από αυτά θα τα ξεχάσουμε όταν επανέλθει η ομαλότητα, κάποια άλλα ίσως μας αλλάξουν προς το καλύτερο.

Συνάντησα πρόσφατα, στα πλαίσια των προεκλογικών συναντήσεων που κάνω, έναν αγρότη σε κοντινό χωριό της περιοχής. Και μάλιστα έναν αγρότη όχι απλό, αλλά σημαντικό παράγοντα των αγροτών της περιοχής.

Οι εταίροι και δανειστές γνωρίζουν ότι έχουν επιβάλει μια συνταγή που, απλώς, δεν βγαίνει.

Είναι πολλοί όσοι πιστεύουν ότι για την (μέχρι στιγμής, τουλάχιστον) στρατηγική αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ ευθύνεται, σχεδόν αποκλειστικά, η ηγετική του ομάδα.